DexterFromLab

A jak pociągnąć wodę do doniczek na dużym tarasie (jest podłoga pod którą chcę to schować)? Tak, żeby instalacja przetrwała zimę?

@DexterFromLab z tym kropelkowym nawodnieniem trawnika, to żeś popłynął xD

Taktyk

Pięknie napisane,

Kondolencje

Trzymaj się. Z doświadczenia wiem, że 2 pierwsze miesiące po śmierci rodzica są najtrudniejsze. Cały czas ma się wrażenie, że są w domu, że się przyjdzie, wypije herbatę i porozmawia co się zmieniło.

Niestety wiem też, że nie będziecie czuli spokoju, a obecny brak traumy, tęsknoty czy strachu jest tylko chwilowy. Jeśli nie dla Ciebie, to dla Twojej mamy. Powinniście dużo o tym rozmawiać; co się wydarzyło, jak było wcześniej, jak jest teraz.

Trzymaj się i uściskaj mamę.

Moje najszczersze kondolencje.

@DexterFromLab Trudne przeżycie, czasem się zastanawiam jak to będzie, gdy moja Mama odejdzie (niedawno świętowała 80-tkę), żałoba jest konieczna, ale dobrze patrzyć na to pozytywnie, spędziłeś z Nim czas, ostatnie chwile, nie odchodził sam. Jeszcze raz kondolencje.

Wiem jak to jest, współczuję i dużo siły życzę.

Byłby dumny z syna. Szkoda, że ja nie mogłem się z moim pożegnać

Za wszystko co w życiu mamy musimy zapłacić, trzymaj się

śmiejecie się der onetu a tutaj łykacie takie historyjki jak pelikany xd

@DexterFromLab współczuję zią, przechodziłem to samo. Pamiętaj, że nawet po takiej traumie jest życie, które pochłonie cię i pomoże przejść żałobę.

Trzymaj się tam i pamiętaj, że „nie byliśmy”, ale wciąż jesteśmy. Od początku śledzę Twoje wpisy i trzymam za Ciebie i Tatę kciuki. Bądź przy nim, a my tu będziemy dla Ciebie zawsze, kiedy będziesz nas potrzebował

Dzięki Dexter. Przypomniałeś mi, że każdego z nas czeka koniec życia. Twój Ojciec świetnie ten koniec zorganizował, mając takich ludzi przy sobie na odejściu. Dobrze poprowadził swoją rodzinę, skoro przy nim czuwacie.

Współczuję i życzę Ci spokoju

Zeszy rok dokładnie tak wyglądał u mojej żony, ta sama sytuacja tylko że z jej mamą. Jedyna rada to taka, żeby ulżyć choremu w jakikmkolwiek bólu no i rozmawiać, wyciągać wszystko, wspomnienia, opowieści itd. Czasem właśnie wtedy, można się przekonać kim tak naprawdę byli nasi rodzice. Siły Ci życzę.