Władysław Dzierżyński - wybitny Polak
hejto.plDzisiaj urodziny obchodzi ciekawa postać Władysław Dzierżyński. Brat Feliksa Dzierżyńskiego.
W 1913 r. został dyrektorem szpitala w guberni charkowskiej. W 1915 r. został profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Neurologii i Psychiatrii Uniwersytetu Charkowskiego.
Był jednym z organizatorów uniwersytetu w Dnieprze. W 1919 r. otrzymał tytuł profesora.
Nie akceptował rewolucji październikowej w Rosji i potępiał działania bolszewików, w tym swojego starszego brata Feliksa. Dlatego wyjechał do Polski (niektóre źródła podają, że pomóc mu w wyjeździe miał właśnie Feliks).
[Na zdjęciu - starszy brat, Feliks Dzierżyński - Od 1917 stał na czele Czeka, GPU i OGPU. Z uwagi na współodpowiedzialność za represje polityczne podczas czerwonego terroru zyskał miano Żelaznego Feliksa, Krwawego Feliksa lub Czerwonego Kata. We współczesnej Białorusi uważany za bohatera narodowego]
Tam wstąpił do Wojska Polskiego w randze podpułkownika lekarza, ze starszeństwem od 1 lipca 1919 roku. Otrzymał przydział do 10. Szpitala Wojskowego w Przemyślu.
Dlatego wyjechał do Polski (niektóre źródła podają, że pomóc mu w wyjeździe miał właśnie Feliks). Tam wstąpił do Wojska Polskiego w randze podpułkownika lekarza, ze starszeństwem od 1 lipca 1919 roku. Otrzymał przydział do 10. Szpitala Wojskowego w Przemyślu.
Rozpoczął pracę nad pierwszym polskim podręcznikiem akademickim do neurologi „Podręcznik Chorób Nerwowych – Neurologia ogólna”, a później tom drugi z podtytułem „Neurologia szczegółowa”.
W 1930 został rdynatorem oddziału neurologicznego w szpitalu w Szpitalu Kasy Chorych w Łodzi im. prez. I. Mościckiego. W roku 1936 wszedł do grona założycieli oddziału łódzkiego PTN, którego został pierwszym prezesem. Po sądowej rejestracji Polskiego Towarzystwa Neurologicznego w 1937 roku został wybrany na członka Zarządu Głównego PTN. W 1934 przeszedł w wojsku w stan spoczynku.
Po wybuchu II wojny światowej zapewne ze względu na wiek (58 lat), nie został powołany do czynnej służby wojskowej. Po rozpoczęciu okupacji niemieckiej w Łodzi (od 8 września) uniknął aresztowania łódzkiej inteligencji, podając się za Białorusina.
Niestety, 13 lutego 1942 r. został aresztowany, a później 20 marca 1942 r. rozstrzelany przez Niemców.
[na zdjęciu Zbiorowa mogiła 100 rozstrzelanych Polaków w lasach w okolicy miejscowości Lućmierz-Las, w której spoczywa Władysław Dzierżyński]
Większość tekstu pochodzi z Wikipedii i kilku wywiadów na jego temat. Widziałem jakieś wzmianki, że Władysław był aresztowany też przez bolszewików i przeznaczony do rozstrzelania, ale "po interwencji Lenina" uwolniony, ale brak na ten temat źródeł poza domysłami na forach. Jak ktoś ma coś na ten temat, to byłbym wdzięczny o źródło.
#historia
W 1913 r. został dyrektorem szpitala w guberni charkowskiej. W 1915 r. został profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Neurologii i Psychiatrii Uniwersytetu Charkowskiego.
Był jednym z organizatorów uniwersytetu w Dnieprze. W 1919 r. otrzymał tytuł profesora.
Nie akceptował rewolucji październikowej w Rosji i potępiał działania bolszewików, w tym swojego starszego brata Feliksa. Dlatego wyjechał do Polski (niektóre źródła podają, że pomóc mu w wyjeździe miał właśnie Feliks).
[Na zdjęciu - starszy brat, Feliks Dzierżyński - Od 1917 stał na czele Czeka, GPU i OGPU. Z uwagi na współodpowiedzialność za represje polityczne podczas czerwonego terroru zyskał miano Żelaznego Feliksa, Krwawego Feliksa lub Czerwonego Kata. We współczesnej Białorusi uważany za bohatera narodowego]
Tam wstąpił do Wojska Polskiego w randze podpułkownika lekarza, ze starszeństwem od 1 lipca 1919 roku. Otrzymał przydział do 10. Szpitala Wojskowego w Przemyślu.
Dlatego wyjechał do Polski (niektóre źródła podają, że pomóc mu w wyjeździe miał właśnie Feliks). Tam wstąpił do Wojska Polskiego w randze podpułkownika lekarza, ze starszeństwem od 1 lipca 1919 roku. Otrzymał przydział do 10. Szpitala Wojskowego w Przemyślu.
Rozpoczął pracę nad pierwszym polskim podręcznikiem akademickim do neurologi „Podręcznik Chorób Nerwowych – Neurologia ogólna”, a później tom drugi z podtytułem „Neurologia szczegółowa”.
W 1930 został rdynatorem oddziału neurologicznego w szpitalu w Szpitalu Kasy Chorych w Łodzi im. prez. I. Mościckiego. W roku 1936 wszedł do grona założycieli oddziału łódzkiego PTN, którego został pierwszym prezesem. Po sądowej rejestracji Polskiego Towarzystwa Neurologicznego w 1937 roku został wybrany na członka Zarządu Głównego PTN. W 1934 przeszedł w wojsku w stan spoczynku.
Po wybuchu II wojny światowej zapewne ze względu na wiek (58 lat), nie został powołany do czynnej służby wojskowej. Po rozpoczęciu okupacji niemieckiej w Łodzi (od 8 września) uniknął aresztowania łódzkiej inteligencji, podając się za Białorusina.
Niestety, 13 lutego 1942 r. został aresztowany, a później 20 marca 1942 r. rozstrzelany przez Niemców.
[na zdjęciu Zbiorowa mogiła 100 rozstrzelanych Polaków w lasach w okolicy miejscowości Lućmierz-Las, w której spoczywa Władysław Dzierżyński]
Większość tekstu pochodzi z Wikipedii i kilku wywiadów na jego temat. Widziałem jakieś wzmianki, że Władysław był aresztowany też przez bolszewików i przeznaczony do rozstrzelania, ale "po interwencji Lenina" uwolniony, ale brak na ten temat źródeł poza domysłami na forach. Jak ktoś ma coś na ten temat, to byłbym wdzięczny o źródło.
#historia
