Aleksander wprawdzie pustoszył i rozpraszał Persów, Hyrkanów, Hindusów i wszystkie narody, jakie mieszkają na wschodzie aż do oceanu, lecz sam, zabiwszy jednego przyjaciela, a utraciwszy drugiego, pogrążony był w ciemnościach, cierpiąc raz z powodu zbrodni, drugi raz z powodu swojej tęsknoty, i choć zwyciężył tylu królów i tyle narodów, uległ gniewowi i smutkowi. Zabiegał bowiem o to, aby podporządkować swemu władztwu wszystko inne raczej niż namiętności. O, w jakże wielkich błędach trwają ludzie, którzy prawo swoje do panowania chcą rozciągnąć aż poza morza i uważają się za najszczęśliwszych, gdy zbrojnie zagarniają rozliczne prowincje i do zdobytych dawniej przyłączają nowe, a nie wiedzą, które to jest owo niezmierne i boskim dorównujące królestwo. Boć największym władztwem jest władztwo nad samym sobą.

Seneka, Listy moralne do Lucyliusza
#stoicyzm