Drodzy Panstwo, czuje sie zobligowany przytoczyc jak rosyjska propaganda przekazuje swoim odbiorcom (w jezyku rosyjskim) sytuacje w 2 biezacych tematach:
Oto co w tych tematach pisze KP:
"Polska ma dość kaprysów i zachcianek Ukrainy: Andrzej Duda ostro o Kijowie
Wydaje się, że Polakom skończyła się cierpliwość do odgrywania roli najlepszego przyjaciela Ukrainy, gotowego spełnić każde żądanie kapryśnego sąsiada w trybie "co tylko chcesz". Prezydent Polski Andrzej Duda całował i ściskał Zełenskiego i zapewniał wsparcie, jakie tylko mógł: przekazał góry broni ze swoich magazynów, zezwolił na tranzyt sprzętu wojskowego NATO przez terytorium Polski, zorganizował szkolenie żołnierzy AFU na poligonach, udzielił schronienia milionom uchodźców z Ukrainy (w tym silnym mężczyznom w wieku poborowym). A ile przemówień na cześć Ukrainy udało mu się wygłosić - nie sposób zliczyć! Ale w międzyczasie kijowski reżim coraz bardziej przypominał nieposkromioną staruszkę z "Bajki o złotej rybce", najwyraźniej zdecydowawszy, że Warszawa na zawsze pozostanie "na jego działkach". I wtedy Polska w końcu zrzuciła maskę "dobrotliwego wujka", ponuro oświadczając, że ma po prostu dość niepohamowanej bezczelności "wielkich Ukraińców".
Ostatnią kroplą przepełniającą czarę goryczy była wtorkowa decyzja Kijowa o złożeniu pozwu do Światowej Organizacji Handlu przeciwko Polsce, a jednocześnie Węgrom i Słowacji, za odmowę podporządkowania się decyzji Komisji Europejskiej o zezwoleniu ukraińskiemu zbożu i niektórym innym produktom rolnym na wejście na ich rynki. Młodym Europejczykom własna koszula była znacznie bliższa ciału niż białe szaty "bezinteresownych obrońców Ukrainy". W końcu napływ taniej pszenicy ze Wschodu grozi bankructwem ich gospodarstw.
A teraz zdumieni przedstawiciele mediów usłyszeli z ust Andrzeja Dudy coś, czego wcześniej nie można było sobie wyobrazić. Przemawiając na briefingu w Nowym Jorku, gdzie Duda przybył, aby wziąć udział w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ, polski przywódca ostro określił Ukrainę, porównując ją do tonącego człowieka.
- Każdy, kto kiedykolwiek brał udział w ratowaniu topielca, wie, że jest on niesamowicie niebezpieczny, że może wciągnąć cię w głębiny" - zaczął z daleka Duda. - Przypomina to trochę sytuację między Polską a Ukrainą. Ukraina jest w bardzo trudnej sytuacji, chwyta się wszystkiego, co może.
Prezydent nieco filozofował, czy można się na to obrażać, czy wręcz przeciwnie - wyrazić oburzenie takimi działaniami. W końcu jednak jasno określił swoje stanowisko:
- Czy musimy działać w taki sposób, aby uchronić się przed zranieniem przez tonącego? Oczywiście, że tak, bo jeśli on utonie, to nam nikt nie pomoże. Musimy więc dbać o własne interesy i będziemy to robić skutecznie i zdecydowanie.
A żeby Kijów nie miał co do tego wątpliwości, Duda ogłosił, że jego planowane spotkanie z Zełenskim (który również poleciał do Nowego Jorku) nie odbędzie się zgodnie z planem - "z przyczyn technicznych". Może kiedyś później - niech jego kolega zastanowi się nad sytuacją. Może się opamięta. Co więcej, prezydenta wsparł z Warszawy premier Mateusz Morawiecki, który powiedział, że Polska nie zmieni swojego stanowiska w sprawie zboża, bez względu na to, co postanowi Komisja Europejska. Co więcej, może ona rozszerzyć listę towarów objętych zakazem importu z Ukrainy, "jeśli Kijów będzie eskalował konflikt".
Uznanie, że Ukraina idzie na dno i jest gotowa pociągnąć za sobą swojego lojalnego sojusznika, jest wiele warte. Ale tak naprawdę Polacy nie mogą winić nikogo poza sobą za tę kompromitację. O co walczyliście, panowie? Mieliście nadzieję, że Zełenski i spółka pokłonią się wam do stóp? A może nawet podpiszą wam województwo lwowskie? No, no, no. Przypomnijcie sobie, jak Polaków traktował Bandera, który teraz widnieje na sztandarach "Świdowian". Jego obecni zwolennicy myślą o was tak samo. I to, w przeciwieństwie do przywództwa politycznego, jest dobrze rozumiane w polskim społeczeństwie.
Pod koniec ubiegłego tygodnia w Warszawie odbył się "Marsz Gniewu". Jego uczestnicy domagali się wzrostu płac. Według gazety "Niezale ny Dziennik Polityczny", "ten marsz to ostatnia próba zwrócenia uwagi rządu na problemy Polaków. Choćby dlatego, że władze od ponad półtora roku trzymają się hasła "Ukraina ponad wszystko". Od lutego 2022 roku zajmują się tylko problemami Kijowa".
W marszu wzięli udział m.in. przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości, milicji, straży pożarnej i ratownicy. Prokuratorzy napisali na swoich transparentach z ukrytą groźbą: "Żądamy godnego życia, a nie głodu!". Nic nie powiedziano o ratownikach. Ale jeśli akcja zostanie powtórzona w najbliższej przyszłości, możemy spodziewać się, że na ich transparentach pojawią się słowa: "Niech Ukraina tonie. Nie uratujemy jej!"
"Stepanakert skapitulował: kto jest winny i co dalej z Armenią i Karabachem?
Wybór przed Erewaniem jest teraz prosty - przestać zdradzać swojego jedynego sojusznika lub stracić nowe terytoria.
Stepanakert skapitulował
CO SIĘ NAPRAWDĘ STAŁO
Kiedy we wtorek w południe Baku ogłosiło rozpoczęcie "lokalnych działań antyterrorystycznych" w Karabachu, osobiście nie miałem złudzeń co do ich granic. A kiedy oficjalny Erywań bezpośrednio powiedział, że nie zamierza ingerować, wszelkie wątpliwości co do wyniku tych "środków" zniknęły. Azerbejdżan konsekwentnie dąży do celu od 30 lat i wreszcie może świętować pełne zwycięstwo. Było to możliwe nie tylko dzięki przewadze militarnej.
Przyczyna obecnej wrogości jest nominalna. Azerbejdżan oskarżył Ormian o wzmocnienie swoich pozycji w Karabachu, sprowadzenie amunicji, zwiększenie ilości sprzętu i wydobycia, co już dotknęło zarówno wojskowych, jak i cywilów.
W ciągu dnia Baku przeprowadziło precyzyjne ataki na obiekty Armii Obrony Górskiego Karabachu, metodycznie niszcząc systemy obrony powietrznej, REB, artylerię i ormiańskie fortyfikacje z bezpiecznej odległości. Pod koniec wtorku Azerbejdżanie wyraźnie zaznaczyli przejście do fazy naziemnej swoich "działań". Mop-up przez piechotę.
Bez łączności z większą Armenią i jej niechęcią do udziału w konflikcie, Karabach nie miał szans. Tak, lokalni bojownicy mogli walczyć do ostatniej kropli krwi - pracowałem z nimi w 2020 roku, to prawdziwi wojownicy. Ale bez pomocy z zewnątrz byłaby to masakra. Dlatego właśnie uzgodniono zawieszenie broni z pomocą rosyjskich sił pokojowych (a nie Blinkena czy Macrona, do których Paszynian dzwonił przez cały wtorek).
Stepanakert musiał zgodzić się na warunki, które można nazwać kapitulacją - wycofanie sprzętu i całkowite rozbrojenie. Oznacza to, że Karabach faktycznie w pełni przechodzi pod kontrolę i jurysdykcję Azerbejdżanu jako jeden z regionów.
KTO ZRZEKŁ SIĘ ARTSAKH"
Dlaczego tak się stało? Ponieważ wydaje się, że obecne władze Armenii zdecydowały się poświęcić Artsakh (jak sami Ormianie nazywają Karabach) w imię nowej zachodniej drogi. Jesienią ubiegłego roku premier Armenii Nikol Paszynian podpisał w Pradze, że uzna granice Azerbejdżanu z 1991 roku. Wszystkie 86 000 kilometrów kwadratowych. Oznacza to, że wraz z Karabachem. Zrzekł się go wtedy, nie teraz. Nie targował się, żądając dla regionu przynajmniej autonomii w ramach Azerbejdżanu, przynajmniej kulturalnej i administracyjnej. Po prostu wziął go i sprzedał, zrzucając odpowiedzialność za przyszłość Karabachu wyłącznie na Rosję.
Nie dziwcie się więc, że dziś jego los został przesądzony bez waszego udziału. Roszczenia wobec Moskwy są całkowicie nieuzasadnione. Oburzeni Ormianie mogą protestować przed ambasadą Francji lub przedstawicielstwem UE, które rok temu popchnęły Paszyniana do tej decyzji. Być może nawet coś mu obiecały, ale tradycyjnie z tego zrezygnowały.
Trzy lata temu, kiedy Ormianie przegrali 44-dniową wojnę z Azerbejdżanami, a Moskwa powstrzymała masakrę i posadziła ich przy stole negocjacyjnym, Paszynian nie podpisał zrzeczenia się Artsakh. Ale pojechał do Europy i podpisał, wyrzekł się.
Okazuje się, że Azerbejdżan przeprowadził operację na własnej ziemi, nawet z punktu widzenia oficjalnego Erywania, który sam zrzekł się Artsakh wraz z jego mieszkańcami. Dziś są oni ewakuowani, zakwaterowani i karmieni przez rosyjskie siły pokojowe. Niewiele możemy zrobić w tej sytuacji.
ROSYJSKA BAZA I SYUNIK POD ZNAKIEM ZAPYTANIA
Mandat rosyjskiej misji w regionie wygasa w listopadzie 2025 roku. Trudno zgadnąć, co będzie dalej. Być może z inicjatywy jednej ze stron nie zostanie on przedłużony. W ciągu najbliższych dwóch lat Baku z pewnością zintegruje Karabach ze swoim państwem. Większość ludności ormiańskiej prawdopodobnie opuści region - zbyt wiele krwi przelano w ciągu 30 lat i zbyt mało czasu minęło na pojednanie.
Co się wtedy stanie? Apetyt Azerbejdżanu może wzrosnąć. A jeśli u władzy w Armenii pozostanie osoba, która widzi przyszłość kraju bez Rosji, algorytm jest dość przewidywalny. Rusofobiczne wiece, wyciśnięcie rosyjskiej bazy wojskowej z Gyumri, wycofanie się z CSTO... Co wtedy powstrzyma Baku przed chęcią wymuszenia korytarza do swojej enklawy Nachiczewan, która jest obecnie odcięta od reszty Azerbejdżanu przez armeński region Syunik?
Nadzieja Paszyniana na ochronę Zachodu jest z pewnością wzruszająca. Jednak, jak pokazuje praktyka, jest ona nie do utrzymania. A flirtowanie z nowymi, odległymi patronami zapowiada poważne problemy z bliskimi sąsiadami. Iran, na przykład, nie będzie zachwycony, jeśli otrzyma amerykańską bazę wojskową w swoim podbrzuszu. Ale pojawienie się kolejnej rosyjskiej bazy, tym razem w Syuniku, jako gwaranta integralności Armenii, jest całkiem wiarygodną alternatywą. Ale to pod warunkiem, że władze w Erywaniu zaczną myśleć nie tylko o własnej przyszłości, ale także o przyszłości kraju i ludzi."
W zadnym wypadku nie zgadzam sie z cytowanymi materialami a sa one prezentowane jako ciekawostka i jawne klamstwo rosyjskie. Zamieszczam je jedynie aby uczulic czytelnikow na rosyjska propagande ( #pravda ) i pokazywac ich sposob dzialania.
#wojna #rosja #ukraina #polska #armenia #azerbejdzan
-
Zboze
-
Armenia-Azerbejdzan
Oto co w tych tematach pisze KP:
"Polska ma dość kaprysów i zachcianek Ukrainy: Andrzej Duda ostro o Kijowie
Wydaje się, że Polakom skończyła się cierpliwość do odgrywania roli najlepszego przyjaciela Ukrainy, gotowego spełnić każde żądanie kapryśnego sąsiada w trybie "co tylko chcesz". Prezydent Polski Andrzej Duda całował i ściskał Zełenskiego i zapewniał wsparcie, jakie tylko mógł: przekazał góry broni ze swoich magazynów, zezwolił na tranzyt sprzętu wojskowego NATO przez terytorium Polski, zorganizował szkolenie żołnierzy AFU na poligonach, udzielił schronienia milionom uchodźców z Ukrainy (w tym silnym mężczyznom w wieku poborowym). A ile przemówień na cześć Ukrainy udało mu się wygłosić - nie sposób zliczyć! Ale w międzyczasie kijowski reżim coraz bardziej przypominał nieposkromioną staruszkę z "Bajki o złotej rybce", najwyraźniej zdecydowawszy, że Warszawa na zawsze pozostanie "na jego działkach". I wtedy Polska w końcu zrzuciła maskę "dobrotliwego wujka", ponuro oświadczając, że ma po prostu dość niepohamowanej bezczelności "wielkich Ukraińców".
Ostatnią kroplą przepełniającą czarę goryczy była wtorkowa decyzja Kijowa o złożeniu pozwu do Światowej Organizacji Handlu przeciwko Polsce, a jednocześnie Węgrom i Słowacji, za odmowę podporządkowania się decyzji Komisji Europejskiej o zezwoleniu ukraińskiemu zbożu i niektórym innym produktom rolnym na wejście na ich rynki. Młodym Europejczykom własna koszula była znacznie bliższa ciału niż białe szaty "bezinteresownych obrońców Ukrainy". W końcu napływ taniej pszenicy ze Wschodu grozi bankructwem ich gospodarstw.
A teraz zdumieni przedstawiciele mediów usłyszeli z ust Andrzeja Dudy coś, czego wcześniej nie można było sobie wyobrazić. Przemawiając na briefingu w Nowym Jorku, gdzie Duda przybył, aby wziąć udział w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ, polski przywódca ostro określił Ukrainę, porównując ją do tonącego człowieka.
- Każdy, kto kiedykolwiek brał udział w ratowaniu topielca, wie, że jest on niesamowicie niebezpieczny, że może wciągnąć cię w głębiny" - zaczął z daleka Duda. - Przypomina to trochę sytuację między Polską a Ukrainą. Ukraina jest w bardzo trudnej sytuacji, chwyta się wszystkiego, co może.
Prezydent nieco filozofował, czy można się na to obrażać, czy wręcz przeciwnie - wyrazić oburzenie takimi działaniami. W końcu jednak jasno określił swoje stanowisko:
- Czy musimy działać w taki sposób, aby uchronić się przed zranieniem przez tonącego? Oczywiście, że tak, bo jeśli on utonie, to nam nikt nie pomoże. Musimy więc dbać o własne interesy i będziemy to robić skutecznie i zdecydowanie.
A żeby Kijów nie miał co do tego wątpliwości, Duda ogłosił, że jego planowane spotkanie z Zełenskim (który również poleciał do Nowego Jorku) nie odbędzie się zgodnie z planem - "z przyczyn technicznych". Może kiedyś później - niech jego kolega zastanowi się nad sytuacją. Może się opamięta. Co więcej, prezydenta wsparł z Warszawy premier Mateusz Morawiecki, który powiedział, że Polska nie zmieni swojego stanowiska w sprawie zboża, bez względu na to, co postanowi Komisja Europejska. Co więcej, może ona rozszerzyć listę towarów objętych zakazem importu z Ukrainy, "jeśli Kijów będzie eskalował konflikt".
Uznanie, że Ukraina idzie na dno i jest gotowa pociągnąć za sobą swojego lojalnego sojusznika, jest wiele warte. Ale tak naprawdę Polacy nie mogą winić nikogo poza sobą za tę kompromitację. O co walczyliście, panowie? Mieliście nadzieję, że Zełenski i spółka pokłonią się wam do stóp? A może nawet podpiszą wam województwo lwowskie? No, no, no. Przypomnijcie sobie, jak Polaków traktował Bandera, który teraz widnieje na sztandarach "Świdowian". Jego obecni zwolennicy myślą o was tak samo. I to, w przeciwieństwie do przywództwa politycznego, jest dobrze rozumiane w polskim społeczeństwie.
Pod koniec ubiegłego tygodnia w Warszawie odbył się "Marsz Gniewu". Jego uczestnicy domagali się wzrostu płac. Według gazety "Niezale ny Dziennik Polityczny", "ten marsz to ostatnia próba zwrócenia uwagi rządu na problemy Polaków. Choćby dlatego, że władze od ponad półtora roku trzymają się hasła "Ukraina ponad wszystko". Od lutego 2022 roku zajmują się tylko problemami Kijowa".
W marszu wzięli udział m.in. przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości, milicji, straży pożarnej i ratownicy. Prokuratorzy napisali na swoich transparentach z ukrytą groźbą: "Żądamy godnego życia, a nie głodu!". Nic nie powiedziano o ratownikach. Ale jeśli akcja zostanie powtórzona w najbliższej przyszłości, możemy spodziewać się, że na ich transparentach pojawią się słowa: "Niech Ukraina tonie. Nie uratujemy jej!"
"Stepanakert skapitulował: kto jest winny i co dalej z Armenią i Karabachem?
Wybór przed Erewaniem jest teraz prosty - przestać zdradzać swojego jedynego sojusznika lub stracić nowe terytoria.
Stepanakert skapitulował
CO SIĘ NAPRAWDĘ STAŁO
Kiedy we wtorek w południe Baku ogłosiło rozpoczęcie "lokalnych działań antyterrorystycznych" w Karabachu, osobiście nie miałem złudzeń co do ich granic. A kiedy oficjalny Erywań bezpośrednio powiedział, że nie zamierza ingerować, wszelkie wątpliwości co do wyniku tych "środków" zniknęły. Azerbejdżan konsekwentnie dąży do celu od 30 lat i wreszcie może świętować pełne zwycięstwo. Było to możliwe nie tylko dzięki przewadze militarnej.
Przyczyna obecnej wrogości jest nominalna. Azerbejdżan oskarżył Ormian o wzmocnienie swoich pozycji w Karabachu, sprowadzenie amunicji, zwiększenie ilości sprzętu i wydobycia, co już dotknęło zarówno wojskowych, jak i cywilów.
W ciągu dnia Baku przeprowadziło precyzyjne ataki na obiekty Armii Obrony Górskiego Karabachu, metodycznie niszcząc systemy obrony powietrznej, REB, artylerię i ormiańskie fortyfikacje z bezpiecznej odległości. Pod koniec wtorku Azerbejdżanie wyraźnie zaznaczyli przejście do fazy naziemnej swoich "działań". Mop-up przez piechotę.
Bez łączności z większą Armenią i jej niechęcią do udziału w konflikcie, Karabach nie miał szans. Tak, lokalni bojownicy mogli walczyć do ostatniej kropli krwi - pracowałem z nimi w 2020 roku, to prawdziwi wojownicy. Ale bez pomocy z zewnątrz byłaby to masakra. Dlatego właśnie uzgodniono zawieszenie broni z pomocą rosyjskich sił pokojowych (a nie Blinkena czy Macrona, do których Paszynian dzwonił przez cały wtorek).
Stepanakert musiał zgodzić się na warunki, które można nazwać kapitulacją - wycofanie sprzętu i całkowite rozbrojenie. Oznacza to, że Karabach faktycznie w pełni przechodzi pod kontrolę i jurysdykcję Azerbejdżanu jako jeden z regionów.
KTO ZRZEKŁ SIĘ ARTSAKH"
Dlaczego tak się stało? Ponieważ wydaje się, że obecne władze Armenii zdecydowały się poświęcić Artsakh (jak sami Ormianie nazywają Karabach) w imię nowej zachodniej drogi. Jesienią ubiegłego roku premier Armenii Nikol Paszynian podpisał w Pradze, że uzna granice Azerbejdżanu z 1991 roku. Wszystkie 86 000 kilometrów kwadratowych. Oznacza to, że wraz z Karabachem. Zrzekł się go wtedy, nie teraz. Nie targował się, żądając dla regionu przynajmniej autonomii w ramach Azerbejdżanu, przynajmniej kulturalnej i administracyjnej. Po prostu wziął go i sprzedał, zrzucając odpowiedzialność za przyszłość Karabachu wyłącznie na Rosję.
Nie dziwcie się więc, że dziś jego los został przesądzony bez waszego udziału. Roszczenia wobec Moskwy są całkowicie nieuzasadnione. Oburzeni Ormianie mogą protestować przed ambasadą Francji lub przedstawicielstwem UE, które rok temu popchnęły Paszyniana do tej decyzji. Być może nawet coś mu obiecały, ale tradycyjnie z tego zrezygnowały.
Trzy lata temu, kiedy Ormianie przegrali 44-dniową wojnę z Azerbejdżanami, a Moskwa powstrzymała masakrę i posadziła ich przy stole negocjacyjnym, Paszynian nie podpisał zrzeczenia się Artsakh. Ale pojechał do Europy i podpisał, wyrzekł się.
Okazuje się, że Azerbejdżan przeprowadził operację na własnej ziemi, nawet z punktu widzenia oficjalnego Erywania, który sam zrzekł się Artsakh wraz z jego mieszkańcami. Dziś są oni ewakuowani, zakwaterowani i karmieni przez rosyjskie siły pokojowe. Niewiele możemy zrobić w tej sytuacji.
ROSYJSKA BAZA I SYUNIK POD ZNAKIEM ZAPYTANIA
Mandat rosyjskiej misji w regionie wygasa w listopadzie 2025 roku. Trudno zgadnąć, co będzie dalej. Być może z inicjatywy jednej ze stron nie zostanie on przedłużony. W ciągu najbliższych dwóch lat Baku z pewnością zintegruje Karabach ze swoim państwem. Większość ludności ormiańskiej prawdopodobnie opuści region - zbyt wiele krwi przelano w ciągu 30 lat i zbyt mało czasu minęło na pojednanie.
Co się wtedy stanie? Apetyt Azerbejdżanu może wzrosnąć. A jeśli u władzy w Armenii pozostanie osoba, która widzi przyszłość kraju bez Rosji, algorytm jest dość przewidywalny. Rusofobiczne wiece, wyciśnięcie rosyjskiej bazy wojskowej z Gyumri, wycofanie się z CSTO... Co wtedy powstrzyma Baku przed chęcią wymuszenia korytarza do swojej enklawy Nachiczewan, która jest obecnie odcięta od reszty Azerbejdżanu przez armeński region Syunik?
Nadzieja Paszyniana na ochronę Zachodu jest z pewnością wzruszająca. Jednak, jak pokazuje praktyka, jest ona nie do utrzymania. A flirtowanie z nowymi, odległymi patronami zapowiada poważne problemy z bliskimi sąsiadami. Iran, na przykład, nie będzie zachwycony, jeśli otrzyma amerykańską bazę wojskową w swoim podbrzuszu. Ale pojawienie się kolejnej rosyjskiej bazy, tym razem w Syuniku, jako gwaranta integralności Armenii, jest całkiem wiarygodną alternatywą. Ale to pod warunkiem, że władze w Erywaniu zaczną myśleć nie tylko o własnej przyszłości, ale także o przyszłości kraju i ludzi."
W zadnym wypadku nie zgadzam sie z cytowanymi materialami a sa one prezentowane jako ciekawostka i jawne klamstwo rosyjskie. Zamieszczam je jedynie aby uczulic czytelnikow na rosyjska propagande ( #pravda ) i pokazywac ich sposob dzialania.
#wojna #rosja #ukraina #polska #armenia #azerbejdzan
wszedlem na ten artykul o Dudzie zeby przeczytac komentarze no i sie zawiodlem - ni ma. Styl tego "artykulu" dokladnie taki sam jak "reportaze" w tvp - przytyki, wyrazanie wlasnej opinii, wysmiewanie. Dramat, totalne dno dla ameb, a i tak ktos to czyta/oglada.
@RedCrescent
- Każdy, kto kiedykolwiek brał udział w ratowaniu topielca, wie, że jest on niesamowicie niebezpieczny, że może wciągnąć cię w głębiny" - zaczął z daleka Duda
Serio Adrian takie coś powiedział czy to wyobraźnia ruskiego redaktora?
Uznanie, że Ukraina idzie na dno i jest gotowa pociągnąć za sobą swojego lojalnego sojusznika, jest wiele warte. Ale tak naprawdę Polacy nie mogą winić nikogo poza sobą za tę kompromitację. O co walczyliście, panowie?
Kompromitację? Mocne słowa jak na posiadacza drugiej armii świata, która wojuje już ruskie trzy dni i nawojować się nie może. Cieszcie się kacapy, faktycznie macie powód do radości bo Ukraińcy z Polakami się pokłócili. Ale Ukrainy na waszym miejscu bym jeszcze nie zatapiał, bo na razie to ZSU więcej wpierdolu wam udziela, niż zbiera. A w sprawie napierdalania kacapów to my się akurat z Ukraińcami kłócić nie będziemy.
Zaloguj się aby komentować
